Ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἀνέβηκα στὸ Ἱερὸ Ψαλτήριο ἦταν σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν στὴν Ἀθήνα.
Ἀργότερα ὡς μαθητὴς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σχολείου τοῦ Παναγίου Τάφου μαθήτευσα στὴν Ἱερὰ τέχνη τῆς ψαλτικῆς κοντὰ στοὺς πατέρες τῆς Λαύρας τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου στὴν Ἰουδαία.
Ἡ μεγαλύτερη εὐλογία στὴν ζωή μου ἦταν ὅταν διακόνησα ὡς Ἱεροψάλτης στὸν Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως στὰ Ἱεροσόλυμα καθὼς καὶ στὸν Τάφο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στὴν Γεθσημανή. Στὰ Ἅγια αὐτὰ μέρη ποὺ γεννήθηκε, κήρυξε, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Μετὰ τὴν ἐπάνοδό μου στὴν Ἑλλάδα συνέχισα τίς σπουδὲς στὴν Ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ διδασκόμενος ἀπὸ καταξιωμένους δασκάλους καὶ ἀπὸ μοναχοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ἔψαλλα σὲ Ἱεροὺς Ναοὺς τῶν Ἀθηνῶν, τῆς ἐπαρχίας ἀλλὰ καὶ σὲ νησιὰ εὐχαριστῶντας τὸν Θεὸ γιὰ τὴν μεγάλη βοήθειά του ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια ποὺ τὸν ὑπηρετῶ μὲ θεῖο ζῆλο.
Προσπαθῶ μὲ τὴν βοήθεια Τοῦ Θεοῦ νὰ ἀποδίδω ὅσο τὸ δυνατὸν καλύτερα τὰ θεῖα νοήματα τῶν ὕμνων ἁπλᾶ καὶ κατανοητὰ γιὰ τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο.
Σκοπὸς τῆς Ἱερᾶς Ὑμνωδίας εἶναι νὰ προάγει τὴν ψυχὴ πνευματικὰ καὶ νὰ τὴν ξεκουράζει ἀπὸ τίς βιοτικὲς μέριμνες ποὺ δυστυχῶς σήμερα στὴν ἐποχὴ τῶν ἀνέσεων καὶ τῆς τεχνολογίας, εἶναι πάρα πολλές.
Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος